Борa Чорба никогаш не го интересирале големи пари и богатство, туку топли зборови, човечка душа и музика
Бора Ѓорѓевиќ, по долга борба со опструктивна белодробна болест, почина во болница во Словенија. Пееше до последниот здив, за него музиката беше живот, а покрај Дубравка конечно најде мир.
Како што дознава српска „Република“, рокерот го напишал тестаментот кога забележал дека здравјето сериозно му се влошило и за тоа разговарал со сопругата пред да оди во болница. Имено, во тестаментот малтене Бора им оставил се на своите наследници, за кои е бескрајно приврзан.
– Бора го напиша тестаментот кога при редовните контроли дозна дека здравјето му е сериозно нарушено. Веќе однапред знаел кому што остава, а секако најмногу се споменуваат неговата сегашна сопруга и децата. Секако, Бора ќе им остави се што има, иако тие долго време го живеат својот живот и долго време се обезбедуваат за себе. На сопругата ѝ велеше: „Од мене имаат се, а знаете што понатаму ако се појават некои неочекувани ситуации“, така ѝ рекол, но ништо повеќе од тоа – изјавил изворот за „Република“.
Со нетрпение го очекуваше новиот албум на кој работеше долго време, а преку текстот ја изрази својата последна желба.
– Роден сум во Чачак и бев многу возбуден кога ме препознаа како почесен граѓанин, Чачак за мене е чиста емоција. Јас сум од Чачак и работам привремена работа некаде таму, сите што сме надвор од Чачак еден ден ќе се вратиме на падините на Јелица да останеме трајно во Чачак – рече своевремено, а потоа истакна дека би сакал да види улица во неговиот роден град со неговото име:
-Тоа признание обично се доделува постхумно, а постхумно не ми значи многу, бидејќи нема да знам. Би сакал да доживеам такво нешто во Чачак. Додуша, имам нешто слично во белградската зоолошка градина, таму има патека наречена сокакот на Бора – изјави тогаш Бора.
За време на концертот во Чачак, тој ја рецитираше песната „Две гитари“, која ја напиша заедно со починатиот басист Миша Алексиќ, која со текстот ја расплака публиката, а како последна желба им ја остави во аманет на Чачанци. Тие читаат:
– Испратете го моето тело во Чачак, во Србија, оставете ми го срцето во Љубљана, нека биде таму. Не ги трошете парите, јас не сум толку важен лик.