Научници од Естонија пронајдоа уште еден начин како да им дадат нов живот на старите смартфони.
Истражувачи од Естонскиот универзитет во Тарту открија начин како старите паметни телефони да добијат нова функција и истовремено да се намали електронскиот отпад – со нивно претворање во мали дата центри.
Секоја година во светот се произведуваат повеќе од 1,2 милијарди паметни телефони. Производството на електронски уреди не само што е енергетски интензивно, туку троши и вредни природни ресурси. Покрај тоа, производните процеси испуштаат значителна количина CO₂ во атмосферата.
Дополнително, уредите стареат побрзо од кога било, а корисниците во просек ги заменуваат своите сè уште функционални телефони на секои две до три години. Во најдобар случај, старите уреди се рециклираат, а во најлош случај завршуваат на депонии.
Истражувачите Хубер Флорес, Улрих Норбисрат и Жиганг Јин од Институтот за компјутерски науки при Универзитетот во Тарту, заедно со Персеверенс Нгој од Технолошкиот институт и нивните меѓународни колеги, покажаа дека старите паметни телефони можат успешно да се пренаменат во мали дата центри способни за ефикасна обработка и складирање на податоци. Тие открија и дека изградбата на ваков дата центар е исклучително евтина – околу 8 евра по уред.
Овие мали дата центри имаат широка примена. На пример, може да се користат во урбани средини, како автобуска постојка, за собирање податоци во реално време за бројот на патници, што потоа може да се искористи за оптимизација на јавниот превоз.
Во првата фаза од проектот, истражувачите ги отстранија батериите од телефоните и ги заменија со надворешни извори на напојување, за да се намали ризикот од истекување хемикалии во животната средина. Потоа споија четири телефони, опремени со 3D-печатени куќишта и држачи, и ги претворија во функционален прототип подготвен за повторна употреба, поттикнувајќи одржливи практики за стара електроника.
Прототипот потоа беше успешно тестиран под вода, каде што учествуваше во следење на морскиот живот, помагајќи при пребројување на различни морски видови. Обично, за вакви задачи е потребен нуркач кој ќе го сними видеото и ќе го донесе на површина за анализа, но со овој прототип целиот процес се одвива автоматски под вода.
Резултатите на тимот покажуваат дека застарената технологија не мора да заврши како отпад. Со минимални ресурси, овие уреди можат да добијат нова намена, придонесувајќи кон развојот на поеколошки и одржливи дигитални решенија.
