Многумина се чувствуваат непријатно, неудобно, па дури и вознемирени кога го слушаат сопствениот глас на снимка. Според науката, има логично објаснување за тоа.
Непријатноста што човек ја чувствува кога го слуша својот глас на аудиоснимка, на пр., веројатно се должи на човековата физиологија и психологија. Како прво, звукот од снимката се пренесува во нашиот мозок поинаку од звукот што се произведува кога зборуваме… Кога слуша снимка од својот глас, звукот на човекот патува низ воздухот до неговите уши, а тоа се нарекува воздушна спроводливост. Звучната енергија го вибрира тапанчето и малите ушни коски, коишто потоа ја пренесуваат „звучната порака“ до мозокот.
Меѓутоа, кога еден човек говори, звукот од неговиот глас допира до внатрешното уво на поинаков начин. Додека дел од звукот се пренесува преку воздухот, најголемиот дел се спроведува внатрешно до черепот. Така, внатрешната спроводливост на коските се чини дека ги засилува долните фреквенции.
Поради ова, луѓето генерално го доживуваат својот глас како подлабок и побогат додека зборуваат. Снимениот глас, за споредба, може да звучи потенко и повисоко, што на многу луѓе им е морничаво и им пречи.
Има уште една, психолошка причина зошто снимка од својот глас може да биде вознемирувачка за човек. Тоа е, некако – навистина нов глас за личноста, којшто ја покажува и нагласува разликата меѓу субјективното лично гледиште и реалноста.
Гласот е битна компонента на личниот идентитет, па токму затоа оваа неусогласеност понекогаш е така вознемирувачка. На тој начин, преку снимка од својот глас тој човек одеднаш сфаќа дека другите луѓе цело време слушале нешто друго.
